აბუ თბილელი

მოკლედ, აგერ ძმაო რაგბში ამბები ტრიალებს, თავს და ბოლოს ვერ გაუგებს კაცი. მოვიდა აბუ, სარეკლამო რგოლებიც დაატრიალა, რაგბის აყვავებაც ამოიჭდო გულში, არჩევნებიც მოიგო და…

ამასობაში რეესტრმა ეს მისი გაპრეზიდენტება აღარ დაარეგისტრირა.. რაღაც პროცედურები, ისაო, ესაო, არასწორად მოგიწვევიათ ყრილობა და მოკლედ – ვერაო.

გამოხდა ხანი, და რა გასაკვირი, რეესტრის ამბავს მოჰყვა კიდეც სცენაზე ახალი პრეზიდენტობის სკამის მაძიებელის გამონათება – ვინმე სოსო ტყემალაძე. აი “ხუი ეგო ზნაეტ” რომ იტყვიან, ვინაა ეს სოსო, კაცმა არ იცის (აქამდე მასე იყო ყოველშემთხვევაში).

და ჰოი საოცრება, ეს სოსოიე ფავორიტიც გახდა გაპრეზიდენტების.. იმ ჩვენი ძმის აბასთუმნის პროექტის მენეჯერია, თუ “პრარაბი”, თუ რაც გინდათ ის დაარქვით. ალბათ, ეს ისე, შემთხვევითი დამთხვევა თუა..

არადა, აბუც ოცნების ფერებში მებრძოლი მაჟორიტარი არ იყო წინა მოწვევის პარლამენტში?! გაკვირვებას იწვევს, პარტიას მისთვის ამ სკამის მიცემა “ასე რატომ გაუჭირდა” (ამას ახლა რას გავარკვევთ, შიგნით რა დინებები იყო)…

კაცმა არჩევნები მოიგო, ალბათ სამართლიანადაც, და აგერ – ხელიდან აცლიან ამ შედეგს. ხო, ამ შემთხვევაში, ეს კაცი სამართლიანად არის, უსამართლობას რომ გადააწყდა, აღშფოთებული..

მაგრამ ჩემო ძმაო ირაკლი, ეს სამართლიანობა, როდესაც პურის საჭმელად შენ ჩამოჯექი, მერეღა რომ გაგახსენდა, ერთი ეს მითხარი, მთელი ერი რომ მოველოდით პროპორციულ არჩევნებს გემრიელ სადილად, და ამ დროს ხელი მოაწერე იმ ცირკში მონაწილეობას, რასაც ირონიით “აჯანყებული მაჟორიტარები” შეერქვა სახელად, მაშინ სამართლიანობას რამე სხვა ფორმა ჰქონდა და ვერ იცანი, თუ როგორ მოგივიდა ეს ამბავი, როგორ ავხსნათ?! თუ ხან “ასე მოსულა” და ხანაც აღარ?! როდესაც უკვე ამ უსამართლობის კვალს საკუთარ ტანზე აღმოაჩენ, “თურმე რა ცუდი რამე ყოფილა”…

ასეა ძმაო, თვალს დახუჭავ ერთხელ, ვითომ არაფერი, მეორეჯერ, კაი არაფერი – “მანდ ხომ სხვა თამაში მიდიოდა…” ეგ არ იცი, მაგრამ რაგბი იცი, მაგრამ რაგბზეც რომ მიდგა საქმე, ამდენჯერ დახუჭული თვალები აღარც გაგახელინეს, ისე მოგისროლეს სანაგვეზე ვიღაც სოსოიე ტყემალაძის ხელით…

და “შემდეგ მე მომადგნენ… და აღარავინ იყო დარჩენილი, რომ ხმა ამოეღო…“