ქართული ტრაკის თამაშები

ვახ ბჯოო.. ასეთი ამბებია..

მევიდა ვინცხა უპირო უცხო ჩემსავე ნაქირავებ ბინაში, განა რამე მკითხა?! – ჩემიდგა სტენკა… შუა ზალაში.

პირი რო დავაფჩინე, სანამ სიტყვა აღმომხთა – ქვეიდან ამომხედა, საჩვენებელი თითი ცხვირთან ამიტუზა და – “გაჩუმდი ახლა! შენ არ იცი, მე ვიცი – ასეა საჭიროო”..

კი იყო რაცხა ძაან დამაჯერებელი მის ხმაში, იმ წამს მართლა ჩევიგდე ენა მუცელში.. მაგრამ კარი რომ გეიხურა, ბრაზი მოვიდა უცაფეთათ..

ჩევედი ეზოში, გოვუკიდე სიგარეტს.. ცოტა დავფიქრდი.. “რაცხა გოუგებრობა თუ იქნებათქვა.. მოვა ახლა ბინის მეპატრონე, ვისგანაც ამ ერთი ბეწო დასარჩენს ვქირაოფ და მოჰკიდებს ამ რაცხა ჯაბახანა “სტენკას” მის მომთრევს და ასე მორჩება ეს ყოლიფერითქო..” – ისედაც ციცქნა ბინაში “კუდის მოსაქნევი” ადგილიც კი არაა, მომინდომეს აქანა რაცხა სტენკის დადგმა..

ჰოდა გევიხედე და აგერ არ მოის ქე ეს ჩემი მესაკუთრე.. წარბები შეუწკუპებია, გაბრაზებული მოუჩანს სახე – “მეთქი, ა ძმაო, ამის ყურამდეც მისულა აგი ამბავი თქვა..”

პირი გავაღე, შევაშველეფ მეთქი ჩემსაც რაცხა ორი სიტყვას-თქვა.. და ამანაც ბურთი არ ჩამჩარა ჩქარი-ჩქარ, სანამ რამე ამოვღერღე?!

“იდგეს ეგ სტენკა მაქანა, არ თქო ახლა ხელს მიშლისო?! შენ კაცო მანდანა საცეკაოდ ხომ არ ხარ შესული, თუ ღამის სათევათ?! საწოლი ხო ისევ ადგილზეა, რას შემომჩივლიო..”

დამრჩა პირი ისევ ასე ხმაომოუსვლელად დაფჩენილი.. ქე შეემატა ბრაზს ცეცხლი ისთევ..

ავედი უკან ბინაში.. გავხედე ოთახში გაჩხერილ “სტენკას” – “მგონი მართალია ეს ხალხი, რასაა რომ ვერჩი..” გოვიფიქრე გულში.. მაგრამ საცხა კიდევ უფრო ქვეით გულის-გულის სიღმრეში რაცხა მაინც მღრღნიდა – “კაცო ფულს მე ვიხთი.. ბინა ამ პატიოსანი კაცისაა და ის ვინღაა რომ მევიდა და არცერთს დაგვეკითხა, ისე დოუპატიჟებლად შემოგვიგორაა ეს რაცხა დიდი ჯაბახანა ოთახში..”

არ ვიცი..

დავწვდი ტელევიზორის პულტს იტყვიან ხო?! ხო რაცხა მაგას, მეთქი ცოტა გულს გადავაყოლებთქვა..

იქ კი?! იქ კი ვარესი ცირკი ტრიალებს, ცხვრებისთვის ჩოუცვამთ კასტიუმები.. ხო ხო არ მოგესმათ, ნამდვილ ცხვრებს ჩოოცვეს ასე – სკამი და მაგიდა მიუდგეს და მიკრაფონიც კი მოუჩოჩეს.. ოხონდა არ მკითხოთ რეიზაო.. ესენიც ზიან თუ რაცხა არიან… “მეეეეეეოოო” კიკინებენ ყურის წამღებად და ვერ გეიგეფ რა ხთება, ისეთი საგიჟეთია..

და მწყემსათ არ იკითხავთ ვინ უდგას ამ ფარას თავში?! აი დილით სტენკა რომ შემომიგორა.. ის კაცი არ ამოვიცანი ლაბადამოფარებულ ფაფახდაფარებულ სილუეტში..?! რაცხა ნამეტანი იქიდნურად კი იღიმოდა ულვაშეფში..

პირი კიდო ერთხელ დავაღე.. ოღონდ რამის სათქმელად კი არადა – გაოცებისგან..

ვიღას ახსოვდა “სტენკა”