აპრილიც

ჰო, არის პერიოდი, აი ასეთი.. წვრილმანები, მაგრამ მაინც ნეგატიურად რომ აიხორხლება ერთმანეთზე.

განა რამე განსაკუთრებული – უბრალოდ შევიყუჟები ჩემს ნაჭუჭში და წყნარად ველოდები ჩაიაროს ამ ყველაფერმა და მერე ისევ ყველაფერი ძველ კალაპოტს უბრუნდება. მშვიდს, შეიძლება ერთფეროვანსაც კი, მაგრამ, მაინც – უფრო სიწყნარის მომგვრელს.

სპორტი, გულშემატკივრობა – უმრავლესი ადამიანის ჩვეული ჰობია და პერიოდი, როდესაც ყველა განხრით საყვარელ გუნდს მიგიჩაგრავენ. გამორთავ სტრიმს ცოტა გაბრაზებული, მეორე დღეს უკვე თითქოს ყოველდღიურობას მშვიდად დაბრუნებული, მაგრამ, მაინც, სადღაც თაროზე შემოდებული ბრაზი.

სამსახურში ყბადაღებული პაკისტან-ინდოეთის კონფლიქტის გამო შემცირებული ფრენების ნაკადი და სრული უსაქმურობა, მახათის ათასგვარი ვარიაციები და რაც აქამდე საკმაოდ დიდი დოზით “სასარგებლო ადამინის” შეგრძნებას გიჩენდა, როდესაც რთულ სიტუაციებს გადაყრილი პროფესიული ნიშნით კარგად აგვარებდი საქმეს და ახლა – ამ ყველაფრის მინელება. რაღაც უფუნქციო ტიპად გადაქცევის შეგრძნება. თვითრეალიზებულ ადამიანად სწორედ რომ დიდ წილად პროფესია მაქცევდა.

პლუს მატერიალური წინსვლა – შეპირებული ყბადაღებული ხელფასები, რომელიც არ გვაღირსეს და მგონი არც გვაღირსებენ. გაურკვევლობა, როდესაც ჩემი სარგო პირდაპირი ინვესტიციაა ქვეყნისთის, რადგან ბიუჯეტი საზღვარგარეთიდან შემოდინებული თანხისგან შედგება და რასაც ვერ ვხარჯავთ, “უკან ვაბრუნებთ”. და ამის ფონზე სასაცილოა მენეჯმენტის პასუხი – “ეკონომიკის სამინისტროს თქვენი მაღალი ხელფასი თვალებში ცუდად ებლანდებაო”..

ქვეყანა, სადაც “კარგად ხარ”, არ არსებობს ცნება – რადგან ქვეყანაა მეგობრობის და უაღრესი გაჭირვების. გარშემო, სადაც ასობით ადამიანს აწეწილი აქვს ცხოვრება და ზიხარ და ვერ პოულობ შუალედს, სად გადის ემოციურ-მატერიალური ზღვარი მეგობრობასა და საკუთარი თავის მოტყვნას შორის.

ადამიანები, ვისაც უბრალოდ სიტყვებით ვერც მიაწვდი სათქმელს, სასაცილო სიტუაციაში ამოყოფ თავს.. და დრო კი, დრო უბრალოდ არ არსებობს სიტყვების გარეშეც გამოხატო ეს სათქმელი. და რაღაც საინტერესოს ედება მტვერი და ამ მტვერს არც უწერია ჩვრით როდესმე გადაწმენდა.

და თენდება დღე ერთი ჩვეულებრივი, ვივლებ სასიამოვნო ცხელ შხაპს, ფეხით მოსეირნე ვეფიცხები მზეს და ყველაფერი კარგად არის.. უბრალოდ რაღაც წილი მე გამქრალი და დაცოტავებული.

Boeing 737 MAX-ის უიღბლო დებიუტი

Boeing 737 ტიპის თვითმფრინავები მგზავრთა გადაყვანისთვის დღესდღეისობით ერთ ერთი ყველაზე უფრო გავრცელებული მოდელია.

2017 წლის მაისში პირველი კომერციული ფრენა შეასრულა ახალი თაობის განახლებულმა Boeing 737-მა (Boeing 737 MAX).

სტატისტიკას თუ სწორად შევხედე უკვე 400 მდე ასეთი ტიპის ბორტია მიღებული ექსპლუატაციაში და 5 000 მდე კი დამზადების მოლოდინშია ავიაკომპანიებისგან დაკვეთის საფუძველზე.

დიდი დრო არ გასულა და 2018 წლის ოქტომბერში პირველი ფატალური კატასტროფა განიცადა ამ უახლესი მოდელის ტიპის თვითმფრინავმა, როდესაც Lion Air-ის Boeing 737 MAX აფრენიდან მალევე ჩაერჭო ზღვაში და 189 ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა.

შოკი დიდი იყო.

კიდევ უფრო დიდი შოკი, 2019 მარტში კიდევ ერთი Boeing 737 MAX-ის კატასტროფამ გამოიწვია, როდესაც Ethiopian Airlines-ის ბორტი აფრენიდან ექვს წუთში ჩამოვარდა და 157 ადამიანის სიცოცხლეც თან გაიყოლა.

სხვადასხვა ქვეყნის საავიაციო ხელისუფლება, სანამ კატასტროფების მიზეზები არ დადგინდება, მივიდა გადაწყვეტილებამდე, შეწყვიტონ ამ ტიპის ბორტებით ოპერირება.

…

ორივე შემთხვევაზე ჯერ გამოძიება მიმდინარეობს და ოფიციალური დასკვნა არ დადებულა. წინდაწინ მონაცემებით კი ყოველივე ამის მიზეზად ინჟინრების მიერ მოფიქრებული ახალი უსაფრთხოების სიტემა MCAS (Maneuvering Characteristics Augmentation System) გახდა.

რას აკეთებს ეს ჩვენი MCAS – როდესაც ხომალდის სიჩქარე კრიტიკულ მინიმუმს აღწევს (Stall Speed), და არაკონტროლირებადი ვარდნის საშიშროება წარმოიქმნება, ავტომატურ მანევრით ბორტი ცხვირს დაბლა წევს (სანამ პილოტი არ ჩაერევა მექანიკური ზემოქმედებით), რაც სიმაღლის კონტროლირებად დაკარგვას და შესაბამისად ფრენის მახასიათებლების შესანარჩუნებლად საჭირო სიჩქარის აკრეფვას იწვევს.

სამწუხაროდ დიდი ალბათობით სისტემამ, რომელიც უსაფრთხოების ასამაღლებლად იყო გათვლილი, პირიქით, უკუშედეგი გამოიღო.

სავარაუდოდ სენსორის არასწორად მიწოდებული ინფორმაციის გამო MCAS-მა “იფიქრა” რომ ბორტს არასაკმარისი სიჩქარე გააჩნდა და ვარდნის ასაცილებლად ცხვირის დაბლა დაწევა დაიწყო. არადა აფრენის ფაზაში არ გაქვს ფუფუნება ზედმეტი ასი-ორასი მეტრი დაკარგო – მიწიდან ძაან ახლოს ხარ და სანამ პილოტები მიხვდებოდნენ, რა ხდებოდა, ერთი ბორტი ზღვას “ჩაეხუტა”, მეორე – ხმელეთს.

…

ახლა დაჯდებიან გამომძიებლები და მიზეზებს დადებენ, მერე მწარმოებელი შესწორებებს შეიტანს და თქვენი ფრენა ამის ხარჯზე ბევრად უსაფრთხო გახდება – რადგან იგივე ტიპის შეცდომის გამო სიკვდილი თქვენ აღარ გემუქრებათ.

თუმცა ყოველივე ეს ალბათ იმ სამსაზე მეტი ადამიანისთვის დიდი ვერაფერი შეღავათია, ვინც ინჟინერთა არც თუ ჭკვიანური გათვლის გამო სიცოცხლეს უკვე გამოესალმა..

…

მშვიდობიან ფრენას გისურვებთ