ვინმე მეძახდა?!

    საფრანგეთში ყოფნისას ერთი ბოინგის ყოფილი პილოტი გვიკითხავდა ნავიგაციის ლექციებს. ღამით ფრენისას რაღაცაზე ძილი ახსენა.

    – რა პილოტები იძინებენ ხოლმე, თქვენ დაგიძინიათ?! – სახეზე ყველას გაკვირვება დაგვეწერა.

პასუხად რენდის მრავალმნიშვნელოვნად გაეცინა, სხვა თემაზე გადაიტანა საუბარი.

    ხოდა ვზივართ, ვმუშაობთ. რუსეთის ზონიდან გვირეკავენ – გერმანული ბორტი შემოვა მალე თქვენს ზონაში, სავარაუდოდ რადიომიმღების პრობლემით, სიხშირეზე არ გამოდის. ჯერ კიდევ რუმინეთის ზონაში დაიკარგა მასთან რადიოკავშირი–ო.

მართლაც გადმოკვეთა ჩვენი საჰაერო სივრცის საზღვარი ირანისკენ მიმავალმა ბორტმა. ჩვეულებრივ გამოვიძახეთ სიხშირეზე – პასუხი არ არის, გამოვიძახეთ ავარიულ სიხშირეზე – ისევ დუმილი. ჩვენს სივრცეში მყოფ სხვა ბორტს ვთხოვეთ – აბა დაუძახე თუ პასუხს გაგცემსთქო, უშედეგოდ.

    გაიარა ნახევარი საქართველოს ცა. იქით ერევანს ვურეკავთ, ვაფრთხილებთ – ასე ასეა საქმე, ბორტი მოდის კავშირის გარეშეთქო.

    ამ დროს:
– Control, should I be on this frequency 133.4?!
    ხალხმა ერთმანეთს გადავხედეთ..
– As I see I missed something on the frequency.. – ჩვენი მდუმარე ბორტი იყო კავშირზე.
    
რაღა რაღაცა შეჩემა, ეს ამხელა სივრცე ისე გადმოიფრინე, მთელი რუმინეთის, უკრაინის, რუსეთის და საქართველოს დისპეჩერობა შენ გეძახდა.. ეს კიდევ, “უი ბოდიში, მგონი რაღაც გავმაზეო”.

    საკმაოდ საინტერესოა ამ საათნახევრის განმავლობაში ორი პილოტი რითი იყო კაბინაში დაკავებული, მათ მისამართით გაგზავნილი უამრავი მესიჯიდან ერთიც რომ ვერ გაიგეს.

დროა ავტოპილოტმა ლაპარაკიც ისწავლოს :))

სეირნობით დასრულებული პაემანი

ბარი, მუსიკა, ხმაური..
– ლუდს დალევ?!
– დავლიოთ..
მუსიკა, ხმაური.. გვერდზე მაგიდაზე ლამაზი გოგოები სხედან – ერთი შავგვრემანი, მეორე ქერა..
– მოგწონს?!
– მომწონს..
ხმაური… ერთი მაგიდიდან მეორეზე გადავჯექით..
– სახელი?!
– ქლუ (?)
– თქვენ?!
– სალომე..
ხმაური, საუბარი – ნელნელა ხმამაღალ ტონში გადასული, თან ხელების ქნევა – ცდა ხმაურის და ენის ბარიერის დაძლევის..
– გავიდეთ აქედან?
– გავიდეთ..
– ღამის კლუბში წავიდეთ სადმე?! გავერთოთ?
– წავიდეთ..
მეგობრებმა ერთმანეთს გადავხედეთ, ქართულად:
– ფული გაქვს?
– ბარათზე მაქვს,
ჯიბეებს ვიტრიალებ:
– მე იცოდე სულ 15 ევრო მაქვს.
– დაიკიდე, არის რაღაც ბარათზე.
გარეთ – წვიმს, ტაქსი ტულუზაში უიშვიათესი რამ არის.
გოგოები ტელეფონით ცდილობენ გამოძახებას.
ერთი საათი გადის – სადღაც ვართ შეყუჟულები.
არაბებით გატენილმა მანქანამ ჩაგვიარა – ფრანგულად ტკბილად რაღაც მოგვაძახეს.
ჩვენც აქედან მათი სიტყვების სავარაუდო ქართული თარგმანი მივაშველეთ, თან ხელების მოძრაობაც დავურთეთ, ნუ მაინც მეტი სიცხადისთვის.
– ისინი ძაან უხეშები იყვნენ,
საოცრად რბილი თარგმანით, გოგოები უხერხული ღიმილით გვიდასტურებენ ჩავლილი “საუბრის” აქამდეც გასაგებ შინაარსს..
– ერთი მაგათიც..
როგორც იქნა ტაქსი გამოჩნდა..
რაღაც კლუბის სახელს ვეუბნებით.
ერთ კვარტალი გავიარეთ, მეორეს წრე დავარტყით და 2–3 წუთში ტაქსი ჩერდება:
– 10 ევრო მუსიე,
– ამას ხომ აქამდე ფეხით ასჯერ გავივლიდით – შევიცხადე.
ყალბი ღიმილით გავუწოდე მძღოლს ათევროიანი..
კლუბის კარებში დაცვამ ღიმილით გაგვატარა,
– 10 ევრო ბილეთი,
– ბიჯო ბარათი სად წავიღე?!
– რაო?!
– ბარათი აღარ მაქვს ჯიბეზე, ბარში ხომ არ ამომძვრა..
– მუსიე?
– პარდონ – ხელებით გაუგებარ ჟესტიკულაციას ვაკეთებ..
ამ დროს ქლუს ტელეფონზე ურეკავენ – გარეთ გადის, გაყვა დაქალიც – ჩვენ მითუმეტეს გავყევით.
– რა ხდება?
– ჩემი და მირეკავს, სადღაც ბარშია, რაღაც პრობლემა აქვს – წამოსაყვანად უნდა წავიდე.
ტელეფონით უკვე მოსაშველებლად მამამის ურეკავს:
– ბიჭებო ბოდიში – დღეს ვეღარ გამოვა გართობა, ასეთი ამბავია.
ჩვენ მოჩვენებით გული გვწყდება და მხრებს ვიჩეჩავთ.
– კარგი, წამო მიგაცილებთ მამის შესახვედრად.
რაც ტაქსით გამოვიარეთ, იმ გზას ფეხით უკან ხუთიოდე წუთში გავდივართ.
წვიმას გადაუღია..
მალე გზის გადასწორ რაღაც მანქანაც ჩერდება.
– მამაჩემია
ფრანგულად ორჯერ გადავკოცნეთ სალომე და ქლუ, დავემშვიდობეთ.
– საით ვართ ჩვენ წასასვლელები?
– მგონი გზას იქით უნდა გავყვეთ,
– როგორ ფიქრობ ბევრია სავლელი?
– ნუ არც ისე – ერთ საათში სახლში ვიქნებით,
– სად ჯანდაბაში ამოგგვარდა ეგ წყეული ბარათი…
– რავი ამის დედაც ვატირე,
– წამო წამო გათენებამდე მაინც მივიდეთ..

დილით ბიჭებმა ლექციაზე მიმავალ გზაზე:
– ჰა რა ქენით, როგორი იყო?!
– ნამძნარევი თვალები შევავლეთ “ნაპარნიკებმა” ერთმანეთს:
– გადასარევი! – ცეკვისგან ფეხებიღა გვტკივა..
ხო, გვტკიოდა – გზა სახლისკენ ორ საათზე მეტი სავალის ყოფილა..