Barca & F1 – 2

დილით, იმ ფიქრის გადამკიდე, რომ ბევრი რამ გვაქვს სანახავი დილაუთენია წამოვდექით ფეხზე.

ჩვენ ახლად გამომცხვარ თურქ ძმასთან ვივახშმეთ, მისი ” ბიჭო, ბიჭოს” ძახილის და ღიმილის თანხლებით და ორ ჯგუფად გავიყავით – გიორგა და მანჯგალამ ქალაქის დასათვალიერებლად გაწიეს, მე და ივანამ კი მატარებლის სადგურს მივაშურეთ, ფორმულა ერთის ტრასისკენ გვქონდა გეზი.

მე და ივანა მატარებლით თითქმის ერთი საათის მგზავრობის შემდეგ კოპწია ქალაქში ჩავედით, ცოტაც ფეხით ვიარეთ და სანტანდერის ტრასასაც მივადექით. შორიდან გასახურებელ წრეზე გამოსული ბოლიდების ხმა ისმოდა, გარშემო ხალხის ზღვა მოგყვებოდა – ისეთი განწყობა დამეუფლა, ჯიბეში თუ რამე ფული მედო, იმ წამს ყველაფერს გადავიხდიდი და ბილეთის შოვნის გარეშე უკან არ გამოვბრუნდებოდი.

 ტრასას როცა მივადექით, უიმედოდ გავხედეთ დაცარიელებულ სალაროებს. ვიღაც ტიპი გვედგა გვერდზე, გამოველაპარაკეთ, ბილეთებზე დავიწუწუნეთ.
– სხვათაშორის ორი ზედმეტი ბილეთი მაქვსო.. ბილეთებიო??? მე და დავითამ ყურები ვცკვიტეთ – ირლანდიელი მასტი აღმოჩნდა, გვანახა  – 170 ევრო აწერია, სახე დამეჯღანა, გულში ვფიქრობ, ცოტას წაამატებს და 200 ევრო უნდა თქვასთქო.

– ” I think 100 euro is good price for this ticket ”

 ორივემ ინსტიქტურად ხელი ჯიბესკენ წავიღეთ, არ გადაიფიქროს ამ კეთილმა კაცმაო, გახარებულებმა ხელი ჩამოვართვით და ერთი კათხა ლუდის მირთმევის შემდეგ ღობის მიღმა უკვე ტრასის პარარელურად მივსეირნობდით, სადაც სულ რაღაც ნახევარ საათში ფორმულა ერთის ბარსელონას გრანპრის კვალიფიკაცია დაიწყებოდა…

Barca & F1

პარასკევის ლექციებს მოვრჩით, ბარგი ავისხით, სადღაც მეტროს სადგურთან ვინმე ადრიანს შევხვდით, ვისი მანქანითაც ბარსელონაში წავედით. სულ რაღაც 23 ევრო კაციდან ბენზინის წილში შევედით, ესპანეთის საზღვარზე ყოველგვარი გაჩერება-შემოწმების გარეშე გავიარეთ, ცოტაც კიდევ და კატალუნიის დედაქალაქში შევაღწიეთ.

რაღაც ვების საშვალებით ერთ საოცარ ადამიანთან სტუმრობაზე ვიყავი მორიგებული. ხოდა იმ პატიოსან კაცს გეგმები შეეცვალა, დამიმესიჯა – ქალაქიდან გავდივარო, მაგრამ ნუ დარდობ სახლის გასაღებს ჩემი მეგობრის ხელით მოგაწვდიო.

მივწერე პასუხად – დიდი მადლობათქო, ცოტა კი გამიკვირდა, უცხოს ასე ენდო..
ხოდა ის მომენტია ვდგავართ უზარმაზარი ქალაქის რუკასთან და ვეძებთ მისამართს, სადაც ჩვენი მასპინძლის მეგობარს უნდა შევხვდეთ – ესე იგი, მეტროში სულ რაღაც ორ ხაზს გამოვიცვლით, ცოტას ფეხითაც გავივლით, ბოლოს ვინმეს შევეკითხებით, მერე საითღა წავიდეთ. გეგმა დაისახა, დავიძარით.

სულ რაღაც ორი საათის შემდეგ  გასაღებიც მოვიპოვეთ და იმ სახლსაც მივაგენით, რომელის კარებსაც ეს გასაღები ერგება. ბოლო სართული, უფრო სწორედ სხვენი, ერთი კაცისთვის საწოლი, მეორესთვის რაღაც ტახტი, ორს გამოდის იატაკზე მოგვიწევს ძილი, ორ ღამეს ავიტანთ.

მაგრამ მაგას ვინ ჩივის, პატარა კარებით კორპუსის სახურავზე იყო გასასვლელი, მშვენიერი ხედით. პატარა მაგიდა, სკამები, ამოიტანე ლუდი და იჯექი საათობით, თვალისთვის უკეთეს სურათს ვერც ინატრებს კაცი..

მაგრამ ხედებით ტკბობა, ფოტოაპარატის წინ პოზიორობა მალე მორჩა, შიმშილმა წამოყო თავი, კი იყო თორმეტს გადაცელილი, ქალაქს მივაშურეთ. ეფექტი დიდია, ფართო ქუჩები, გრანდიოზული მოჩუქურთმებული შენობები, განწყობაც კარგი მოდის და.. კიდევ უფრო კარგი განწყობა წამოვიდა ბოლო ბოლო ღია ბარსაც რომ მოვკარით თვალი.

თურქული კაფესავით რაღაც შეგვრჩა ხელში. წინდაწინ ვიტყვი მშვენიერ კერძებს ამზადებდნენ და სხვა დროს სხვაგან აღარც წავსულვართ..

ერთ თურქ ბარმენს რომ ვუთხარით ქართველები ვართო, სახე გაებადრა, რავი წარსულში ვინმე კარგ ჩვენებურს იქნებოდა გადაყრილი, “ბიჭო, ბიჭოო” – მისთვის ერთადერთ ნაცნობ ქართულ სიტყვას გვეძახდა და მხიარულად თავს დაგვტრიალებდა.

დანარჩენი მერე იყოს

Barca… ???

ლამის ზაფხულისთვის დამახასიათებელი სიცხეების მერე ეს ორი-სამი დღეა ამინდი საპირისპიროდ შეიცვალა – წვიმს, აცივდა. ჩემოდნიდან უკვე მერამდენედ უკან ამოვიღე საგულდაგულოდ შენახული ტყავის კურტკა.

არადა პარასკევს ბარსაში გვაქვს დაგეგმილი წასვლა. ფორმულა ერთის გრანპრიზე გვინდა დასწრება. რაღაც პრობლემის გამო თავის დროზე ნეტიდან ბილეთები ვერ დავბრონეთ, ამდროისთვის კი ყველაფერი გაყიდულია და მგონი დავრჩით ისე.. ადგილზე იქნებ ვინმე გადამყიდველისგან ვიყიდოთ ბილეთი, ანაც ბავშვობაში გავლილი ქართული შეპარვის სკოლის მდიდარი გამოცდილების ხარჯზე შევაღწიო ღობის გადაღმა.. ხო კაი ვხუმრობ, რა დაგემართათ..

სხვა რა – ვიღაცასთან შევდივართ ბენზინის წილში და ისე მივდივართ ბარსასკენ ერთი 20-30 ევროდ, თუ ვინმეს კიდევ უფრო იაფად მგზავრობის გამოცდილება აქვს, მომწერეთ, მადლობელი დაგრჩებით. ღამეს ვიღაც პროგრამისტთან ვათენებთ, ასე საიტია და მისი წევრები ერთმანეთს უფასოდ სტუმრობენ. მოკლედ კაცი ნეტში კარგად თუ გაიქექება, ლამის უფასოდაც შეუძლია აქეთ-იქით იწოწიალოს.

ხოდა ასეა საქმე, ველოდებით პარასკევს.. რომ ჩამოვალ, იმედია ხალისიანი განწყობა მექნება შერჩენილი და რაიმე “საშინელი” ისტორიის მოთხრობა არ მომიწევს – თუ როგორ გიჟ მძღოლს გადავეყარეთ, ჩასვლამდე თმები რომ გაგვითეთრა; ჩვენი ძვირფასი მასპინძელი სინამდვილეში კაციჭამია მანიაკი რომ აღმოჩნდა და სახლიდან ძლივს გავასწარით; ბილეთები რომ ვერ ვიშოვნეთ ფ1-ის და ღობეზე გადაპარვისას პოლიციამ გაგვსკვანჯა და ვირის აბანოში წაგვაჩანჩალა; უკანა გზაზე წამოსვლისას პასპორტი რომ დავკარგეთ და ასე შემდეგ და ასე შემდეგ :))